Η πρώτη ατομική έκθεση κάθε καλλιτέχνη είναι σημαντική τόσο για τον ίδιο όσο και για το κοινό ώστε να έρθει σε επαφή μαζί του ανακαλύπτοντας τον τρόπο με τον οποίον σκέφτεται και δημιουργεί. Είναι πολλά τα μηνύματα που περνάει στο κοινό ο κάθε δημιουργός.
Ο 39χρονος Γιώργος Σαράντης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Πηγή έμπνευσής του αποτελεί κάθε φαινομενικά άχρηστο υλικό που μεταμορφώνεται σε κάτι όμορφο, ξεχωριστό που μεταφέρει πάνω του μία ιστορία.
Η έκθεση του Γιώργου Σαράντη θα πραγματοποιηθεί από τις 5 έως τις 12 Νοεμβρίου 2023 στον Εκθεσιακό Κέντρο Δήμου Ηλιούπολης (Λεωφόρος Ειρήνης 14-16 και Αλκιβιάδου, πλατεία Φλέμινγκ). Θα περιλαμβάνει επιλεγμένες φωτογραφίες και δημιουργίες του καλλιτέχνη. Οι ώρες λειτουργίας είναι καθημερινά από τις 10:00 έως τις 13:00 και από τις 17:30 έως τις 20:30, ενώ η είσοδος για το κοινό ελεύθερη. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 5 Νοεμβρίου και ώρα 18:30, ενώ περισσότερες πληροφορίες για το έργο του καλλιτέχνη μπορείτε να λάβετε επισκεπτόμενοι την επίσημη ιστοσελίδα του, www.gsarantis.com
H Metafox.gr μίλησε με τον Γιώργο Σαράντη για τις δημιουργίες, το έργο του, τις εμπειρίες και τους στόχους του.
Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με την τέχνη; Τι σας ενέπνευσε;
Δεν εντοπίζω κάποια συγκεκριμένη χρονική αφετηρία της ενασχόλησής μου με την τέχνη. Από την παιδική μου ηλικία εκδήλωνα ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για δημιουργικές δραστηριότητες και κατασκευές, κάτι που έλαβε ιδιαίτερη ενθάρρυνση και από το στενό οικογενειακό μου περιβάλλον. Θα έλεγα ότι η έμπνευση προερχόταν και προέρχεται ακόμη και σήμερα από την παιδική περιέργεια του πειραματισμού και της ανακάλυψης, από τη διαδικασία του να συνθέτεις ανομοιογενή πράγματα αναδεικνύοντας κάτι νέο, να συναρμολογείς, να αποσυναρμολογείς, να χαλάς γιατί όχι αλλά πάντοτε να μαθαίνεις από όλο αυτό, ξεκινώντας την επόμενη φορά από καλύτερες βάσεις.
Μπορείτε να περιγράψετε τη δημιουργική διαδικασία πίσω από τα έργα σας;
Η δημιουργική διαδικασία δεν ακολουθεί πάντοτε τους ίδιους κανόνες. Παρ’ όλα αυτά, κοινό γνώρισμα στα περισσότερα έργα μου και ιδιαίτερα σε αυτά που εκτίθενται στην ατομική μου έκθεση θα έλεγα ότι είναι η αρχική «αδρανής ωρίμανση». Με άλλα λόγια, τα υλικά τα οποία συνέλεξα και μετέπειτα επεξεργάστηκα ώστε να προκύψουν τα έργα, αρχικά δεν ήξερα τι ακριβώς να τα κάνω. Κάτι με παρότρυνε να τα ανασύρω και να τα αξιοποιήσω αλλά η τελική μορφή που θα λάμβαναν δεν προϋπήρχε. Δεν βιάζομαι να δημιουργήσω κάτι, δεν το βλέπω ως «γραμμή παραγωγής» με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που για μήνες ολόκληρους απλώς κοιτούσα ορισμένα υλικά μέχρι να αποφασίσω τι θα τα κάνω. Για κάποια άλλα ήξερα από την πρώτη στιγμή, μου «μιλούσαν» αλλά για τα περισσότερα όχι. Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις που ξεκινάς για κάτι και στην πορεία της κατασκευής σου προκύπτει αλλιώς. Όλη αυτή η «ρευστότητα» όμως είναι που προσδίδει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Ποια είναι η κύρια θεματολογία και ποια στοιχεία μπορούν να επηρεάζουν το έργο σας, καλλιτεχνικό και φωτογραφικό;
Ως προς τη φωτογραφία με έλκουν κυρίως στιγμιότυπα που αφηγούνται κάτι. Αυτό το «κάτι» μπορεί να το «μουρμουρίζουν» στη μοναξιά τους και να μην το ακούει, να μην του δίνει σημασία κανένας. Αν συμβεί και το «ακούσω» εγώ, θέλω να του δώσω την «ευκαιρία του», να δώσει παράσταση μπρος σε ένα ευρύτερο κοινό που ίσως ανιχνεύσει κάτι παραπάνω σ’ αυτό όπως διέκρινα αισθητηριακά και εγώ. Στην ευρύτερη καλλιτεχνική μου ενασχόληση βασικό ρόλο παίζει ο μετασχηματισμός από κάτι πρωταρχικό, η αναστροφή της φθοράς και της απαξίας καθώς και η ανθρώπινη επίδραση στον υλικό κόσμο που μας περιβάλλει.
Ποιοι καλλιτέχνες ή έργα έχουν επηρεάσει την αισθητική σας;
Στο φωτογραφικό κομμάτι υπήρξα αυτοπειραματιζόμενος από μικρή ηλικία, χωρίς να έχω κάποιες συγκεκριμένες αναφορές και προσεγγίσεις ως προς το έργο καταξιωμένων φωτογράφων. Μου άρεσε η φωτογραφία μου; Την κρατούσα. Δεν μου άρεσε; Την ξαναέβγαζα αλλιώς. Πολύ αργότερα βέβαια, όταν και αποφάσισα να αφήσω πίσω το «αυτοδίδακτο» επίπεδο και να επενδύσω στην τεχνική και καλλιτεχνική εμβάθυνση της φωτογραφικής τέχνης μέσα από σεμινάρια τότε και η ίδια η προσωπική μου αισθητική ωρίμασε και άλλαξε σημαντικά. Ανέπτυξα νέα ενδιαφέροντα για προσεγγίσεις που επικεντρώνουν στην επιμέρους ανάδειξη της αρχιτεκτονικής, του φυσικού τοπίου, του αστικού ανθρωπογενούς περιβάλλοντος κλπ. Στα έργα τέχνης μου, βασική επιρροή υπήρξε ένας δια βίου καλλιτέχνης που δεν τον ξέρει κανείς, ο παππούς μου ο Δημήτριος Σαμαράς, ξυλουργός στο επάγγελμα αλλά και καλλιτέχνης μέχρι τα βαθιά του γεράματα ο οποίος έδινε στο ξύλο ζωή και μορφή αλλά και χρηστικότητα και αξία. Είμαι βέβαιος ότι αν ήταν σήμερα εδώ θα χαιρότανε.
Μπορείτε να μοιραστείτε μια συγκεκριμένη στιγμή ή εμπειρία που επηρέασε ένα από τα έργα σας και τον τρόπο με τον οποίο εκφράσατε τα συναισθήματά σας;
Το έργο μου με την ονομασία «Βερόνικα» μοιάζει με διακοσμητικό αλλά αφηγείται μια ιστορία. Η Βερόνικα υπήρξε στ’ αλήθεια, ήταν ένα θηλυκό καναρινάκι που μας χάρισε πριν κάποια χρόνια ένας καλός φίλος και το οποίο έγινε κανονικό μέλος της οικογένειας. Μια μέρα η Βερόνικα πέθανε αναπάντεχα, βυθίζοντάς μας στη θλίψη. Αποφασίσαμε και τη θάψαμε στον κήπο του σπιτιού μας φυτεύοντας από πάνω μία ελιά η οποία πήρε το όνομά της. Η Βερόνικα λοιπόν θα μείνει για πάντα μαζί μας γιατί πλέον έγινε αιωνόβιο δέντρο. Αυτή είναι μια ιστοριούλα που βρήκε ευκαιρία να φωλιάσει σε ένα καλλιτεχνικό έργο.
