“Στα περισσότερα έργα μου αποτυπώνονται εικόνες τοπίου στα οποία επικρατεί η εγκατάλειψη, η φθορά και η παρακμή, ενώ απουσιάζει παντελώς κάθε μορφή ζωής”
O εικαστικός καλλιτέχνης Βασίλης Γιαρεντζίδης μιλά στη Metafox.gr για το ρόλο της τέχνης στο κοινωνικό σύνολο και αναλύει τη σημασία των έργων του.
- Πώς ξεκίνησε η πορεία σας στον χώρο της τέχνης;
Από μαθητής του δημοτικού είχα μια έμφυτη κλίση προς την ζωγραφική. Σε γενικές γραμμές είμαι αυτοδίδακτος. Φυσικά δεν μπορώ να παραλείψω το μικρό χρονικό διάστημα των λίγων μηνών που – σε ηλικία 15 ετών- παρακολούθησα κάποιες βασικές αρχές της ελαιογραφίας και μίξης χρωμάτων στο εργαστήρι ενός επαγγελματία ζωγράφου, του αείμνηστου Χρήστου Βαφειάδη, φίλου του πατέρα μου, στον τόπο καταγωγής μου στις Σέρρες. Έκτοτε ζωγράφιζα, εντελώς ερασιτεχνικά κι αποσπασματικά, διότι οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, ως Αξιωματικού της Ελληνικής Αστυνομίας, δεν μου άφηναν πολλά περιθώρια ελεύθερου χρόνου κι εξωυπηρεσιακής απασχόλησης.
Μετά την αποστρατεία μου ασχολούμαι εντατικά και μη επαγγελματικά με το αγαπημένο μου χόμπι, εξελίσσοντας την τεχνική μου και λαμβάνοντας μέρος σε ομαδικές εικαστικές εκθέσεις. Όψιμα ασχολούμαι και με την συγγραφή και στο πολύ κοντινό μέλλον θα εκδοθεί και το πρώτο μου βιβλίο. (Αστυνομικό μυθιστόρημα με στοιχεία υπερφυσικού και παραψυχολογίας).
- Πώς πιστεύετε ότι η τέχνη μπορεί να επηρεάσει ή να αλλάξει τις κοινωνικές αντιλήψεις;
Αυτή είναι μια ερώτηση για την οποία -ως απάντηση- θα μπορούσαν να γραφτούν εκατοντάδες βιβλίων. Η τέχνη μεταμορφώνει αρχικά τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Του δίδει την δυνατότητα να εκφρασθεί, να κατασκευάσει δικούς του μοναδικούς κόσμους ρεαλιστικούς ή φανταστικούς, εξεζητημένους αλλά κι εντελώς εκκεντρικούς. Του παρέχει την δυνατότητα να υμνήσει και να διαμαρτυρηθεί. Σαφέστατα όμως η τέχνη μπορεί να επηρεάσει ή να αλλάξει τις αντιλήψεις και του μεμονωμένου ατόμου- θεατή αλλά κι ευρύτερων κοινωνικών ομάδων. Η τέχνη -σε όλες τις μορφές της- αποτυπώνει είτε το ρεαλιστικό (αυτό που είναι) είτε το ιδεατό (αυτό που επιθυμούμε να είναι). Με τον τρόπο αυτό μπορεί να δώσει μια διαφορετική οπτική σε συγκεκριμένα ζητήματα ή καταστάσεις και να προκαλέσει αίσθημα συμπόνοιας, κατανόηση, συναντίληψη κι ευαισθητοποίηση. Η τέχνη μπορεί να μεταμορφώσει και να αλλοτριώσει παγιωμένες και πολλές φορές λαθεμένες ή ξεπερασμένες από τους καιρούς αντιλήψεις, μεταβάλλοντας τις ιδέες ολόκληρων κοινωνικών ομάδων, ωθώντας από τον σκοταδισμό στο φως και στον νεωτερισμό.
- Υπάρχει κάποιο έργο που έχετε ιδιαίτερη συναισθηματική σύνδεση ή ιστορία πίσω από αυτό;
Επηρεάστηκα βαθύτατα από την μετατροπή του ναού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη σε τζαμί, γεγονός που πρόσβαλλε, λύπησε κι εξόργισε βαθύτατα όλους τους απανταχού Ορθόδοξους Χριστιανούς. Αποτύπωσα την θλίψη και την απογοήτευσή μου σε ένα, μεγάλων διαστάσεων, έργο με τίτλο «Πυλώνες της Πίστης». Είναι μία τρίπτυχη ελαιογραφία σε καμβάδες, συνολικών διαστάσεων 215 Χ 120 εκατοστά με ανάγλυφα (τρισδιάστατα) στοιχεία λαξευμένα με γύψο και ζωγραφισμένα με ελαιοχρώματα. Απεικονίζει – ως φανταστική σύνθεση- τρείς σημαντικούς λατρευτικούς τόπους- μνημεία της Ορθοδοξίας ήτοι: την Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο, τα μοναστήρια των Μετεώρων και τον Ναό της Αγίας Σοφίας με φόντο τον Βόσπορο και την Κωνσταντινούπολη. Στο πάνω μέρος τρία πρόσωπα εκφράζουν: (αριστερά) τον φόβο και την αγωνία, (στο κέντρο): την θλίψη και (δεξιά): ο άντρας με το ακάνθινο στεφάνι την απογοήτευση.
- Υπάρχουν κάποιες καλλιτεχνικές τεχνικές ή υλικά που προτιμάτε;
Ακολουθώ τη ρεαλιστική ζωγραφική με -ενίοτε- κάποια στοιχεία σουρεαλισμού. Χρησιμοποιώ σε γενικές γραμμές ελαιοχρώματα πάνω σε μαύρο καμβά που αποτυπώνει εντονότερα τις σκιές. Μου αρέσουν τα dark και gothic θέματα. Στα περισσότερα έργα μου αποτυπώνονται εικόνες τοπίου στα οποία επικρατεί η εγκατάλειψη, η φθορά και η παρακμή, ενώ απουσιάζει παντελώς κάθε μορφή ζωής. Έχω αναπτύξει και καλλιεργήσει μια δική μου τεχνική, αυτή του τρισδιάστατου πίνακα, σύμφωνα με την οποία κάποια στοιχεία του θέματος είναι ανάγλυφα, εξέχουν του δισδιάστατου καμβά και της κορνίζας και δίδουν στον θεατή μια βαθύτερη και πιο ζωντανή αίσθηση της προοπτικής και του βάθους τοπίου.
