Σε συνέντευξή του στη Metafox.gr, ο εικαστικός καλλιτέχνης John Abbott ανέφερε τις πηγές έμπνευσής του, αναλύοντας τις καλλιτεχνικές του επιρροές και αναφέροντας λεπτομέρειες σχετικά με τα δημιουργήματά του. Επιπλέον, παρουσίασε δύο από τα έργα του που θα εκτίθονται στη Govedarou Art Gallery.
- Ποιες είναι οι κύριες επιρροές (πρόσωπα, καλλιτεχνικά ρεύματα) και πώς έχουν επηρεάσει το έργο σας;
Επειδή η παραγωγή μου δεν υπήρξε ποτέ ομοιογενής -δηλαδή μπορεί σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να κατασκευάζω έργα χωρίς συνάφεια μεταξύ τους τόσο ως προς το θέμα όσο και ως προς το στυλ- οι επιρροές υπήρξαν πάντα φαινομενικά ασύνδετες για να μην πω και αντικρουόμενες. Την τρέχουσα λοιπόν περίοδο τα έργα μου απηχούν το γοτθικό στοιχείο της Neue Sachlichkeit – Νέας Αντικειμενικότητας της εποχής της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και καλλιτεχνών όπως ο Rudolf Schlichter, ο Georg Grosz, ο Albert Birkle κ.α. , την επαναστατική γεωμετρικότητα του Κονστρουκτιβισμού και του Σουπρεματισμού (Ρωσική πρωτοπορία) καλλιτεχνών όπως ο Kazimir Malevich, η Lyubov Popova, ο Ilya Chashnik, τον ανθρωπισμό και την ψυχολογία της Βυζαντινής ζωγραφικής (Παλαιολόγειας περιόδου κυρίως), ενώ που και που μπορεί να διαφαίνονται και στοιχεία λιτότητας Ιαπωνοκορεατικού Mono-Ha από καλλιτέχνες όπως ο Lee Ufan ή ο Jiro Takamatsu. Προφανώς θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος πως όλα τα παραπάνω δύσκολα μπορούν να συνδυαστούν. Η αλήθεια είναι πως αυτό ισχύει όταν περιορίζουμε την δυναμική ενός έργου μόνο στο οπτικό πεδίο. Όμως, στην πραγματικότητα μπορεί να συνυπάρχει ταυτόχρονα, πχ σε ένα πορτραίτο, η θεματική ωμότητα του γοτθικού στοιχείου, η ψυχολογία και το ήθος της βυζαντινής ζωγραφικής, η λιτότητα των μέσων και των υλικών του Mono Ha και η υφή/faktura του Κονστρουκριβισμού και του Σουπρεματισμού. Γενικά στα έργα μου προσπαθώ να αναδείξω τέτοια στοιχεία και όχι κάποιο αφήγημα ή μήνυμα.
- Έχετε εκπλήξει ή προκαλέσει έντονα συναισθήματα στο κοινό σας με κάποιο έργο σας;
Γενικά τα πορτραίτα δημιουργούν έντονα συναισθήματα. Μια πρόσφατη σειρά περιλαμβάνει πορτραίτα βετεράνων πολέμου με πρόσωπα βαθύτατα παραμορφωμένα από τραυματισμούς. Ο στόχος δεν είναι να αποδοθεί η παραμόρφωση της σάρκας ή των οστών ούτε να εκτεθεί ο βετεράνος σαν ένα αξιοπερίεργο ον ενός απεχθούς freak show αλλά να αποδοθεί η ψυχολογία του ανθρώπου που υπέστη -και συνεχίζει να υφίσταται- όλη αυτή την παράλογη δοκιμασία. Το βλέμμα λοιπόν των βετεράνων που κοιτάνε την/τον θεατή ίσια στα μάτια – αλλά προχωράνε και βαθύτερα στην ψυχή- προκαλεί ιδιαίτερα έντονα συναισθήματα σε σημείο που κάποια από τα σχόλια ήταν πως οι «εικόνες τους (των βετεράνων) στοιχειώνουν τις νύχτες μας».
- Μπορείτε να μιλήσετε για ένα συγκεκριμένο έργο που έχετε δημιουργήσει και πώς προέκυψε;
Ας πω δυο λόγια για ένα από τα δύο έργα με τα οποία συμμετέχω στην έκθεση της Γκαλλερύ Γκοβεδάρου, 4th ArtExpo: ”Opportunity4all”, το «20th century boy»: γενικά ο τρόπος που δουλεύω έχει έντονο το στοιχείο της τυχαιότητας. Κάποια στιγμή, το περασμένο καλοκαίρι άκουγα παλιούς δίσκους -κάτι που κάνω συχνά- και ένας από αυτούς ήταν του Marc Bolan και του γκρουπ του, T-Rex… το συγκεκριμένο κομμάτι, «20th century boy», μου άρεσε πάντα για την εκπληκτική εισαγωγή του που θεωρώ από τις πλέον εμβληματικές όχι μόνο της Glam Rock αλλά και της Rock μουσικής γενικότερα. Εκείνη την ώρα έψαξα να θυμηθώ περισσότερες πληροφορίες για το κομμάτι και πάνω στο ψάξιμο έπεσα στην συγκεκριμένη φωτογραφία, που βασικά την ήξερα αλλά τότε την είδα με διαφορετικό μάτι. Για την ακρίβεια είδα εκεί το kitsch πνεύμα του Rock and Roll: η χαλαρή σχεδόν αγενής στάση του Bolan, τα πολύχρωμα glam ρούχα, το αυθάδες βλέμμα με το eyeliner κατ’ ευθείαν στα μάτια του θεατή, το ελαφρά αλαζονικό και κουρασμένο ύφος – που στο βάθος-βάθος μπορεί να κρύβει κι έναν μηδενισμό, τον μουσικό πλούτο των Blues και Rock που ενσαρκώνει το jukebox… και αποφάσισα να προσπαθήσω να αποδώσω όλα αυτά. Ελλείψει άδειου καμβά αποφάσισα να θυσιάσω έναν ήδη ζωγραφισμένο με γεωμετρικά σχήματα. Αυτού το είδους τα παλίμψηστα τα συνηθίζω. Είναι ένας τρόπος να προσφέρω περαιτέρω ερεθίσματα στην/στον θεατή του έργου που αντιλαμβάνεται ότι κάτω από την φανερή εικόνα υπάρχει και μία ακόμα κρυφή εικόνα που συνεχίζει να διεκδικεί μια θέση στην αντίληψη του/της θεατή.
- Έχετε μελλοντικά σχέδια ή καλλιτεχνικές εξερευνήσεις που θέλετε να μοιραστείτε;
Γενικά δεν κάνω σχέδια. Και αυτό γιατί κατά βάθος δεν εντάσσω την δημιουργικότητα σε ένα οργανωμένο, ορθολογιστικό και μετρήσιμο σύστημα (ή τουλάχιστον προσπαθώ). Αυτό που κάνω είναι να ζωγραφίζω κάτι κάθε μέρα, έστω και κάτι μικρό και ασήμαντο φαινομενικά, και αυτό γίνεται συνέχεια τα τελευταία πενήντα και βάλε χρόνια. Έτσι θα ήθελα να συνεχίσω. Πραγματικά δεν ξέρω που θα βγάλει αυτό και τελικά δεν μπορώ να πω ότι και με ενδιαφέρει γιατί απλά θεωρώ πως όλη αυτή η πορεία είναι μια διαδικασία χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.
